Daar zit je dan. Midden in de kamer omringt door stapels boeken, rollen kaftpapier en plakband, drie scharen en een watervaste stift. Etiketten en ducktape liggen verspreid over de vloer. Het is een feit. De zomervakantie is voorbij, het is tijd voor het echte werk.
Acht en twintig boeken waar een kaft omheen moest, een etiket op moest worden geplakt en waarvan de hoekjes met tape moesten worden omhult. Een hele stapel schoolboeken die allemaal ingepakt moesten worden. Ik heb kaften nooit leuk gevonden, maar elastische kant-en-klaar kaften waren te duur en zonder kaftpapier rondom je boeken kon je een mooie boete verwachten. Er zat dus niet anders op. Maar omdat dit mijn laatste jaar kaften is, bedachten we iets leuks. Een poging om het kaften leuker te maken. Het is immers onze laatste keer dat we middelbare schoolboeken kaften (vreugde dansje!) en als dat geen reden voor een feestje is dan weet ik het ook niet meer.
Na onze boeken te hebben opgehaald op school, vertrokken we, Lies, Fik en ik, klagend over het gewicht van onze tassen naar Fiks huis. We waren bewapend met rollen kaftpapier, washitape en onze guilty pleasure playlist. Bij Fik thuis aan gekomen, pakten we onze spullen uit. Fiks moeder keek ons vol medelijden aan. Ook wij keken vol zelfmedelijden. Waarom hadden we nou toch niet die elastische kant en klaar kaften gekocht? We raapten al onze moed bij een en begonnen. En niet veel later keken we trots naar het resultaat. Het eerste boek was gekaft.
Vijf uur vol prutsen, gefrustreerde kreten, boeken die niet meer dicht konden en papier dat werd verfrommeld, waren we klaar. Alle boeken waren gekaft, alle etiketten geplakt en alle hoekjes beplakband. Het zweet stond op ons voorhoofd en we waren uitgeput en zonder energie maar we hadden het wel geflikt. Onze boeken waren gekaft, we hadden een leuke middag gehad en we hadden met zijn drieën besloten om van dit jaar een top jaar te gaan maken. Ik was er helemaal zeker van, dit jaar begon super en niets kon het meer bederven. En toen werd mijn rooster bekend gemaakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten