Sintra: de Efteling in real life

Sintra.  Eens in zijn geschiedenis het gouden Eden genoemd. Anderen noemen het: het sprookjes paradijs op aarde. Ik noem het: de Efteling in Real Life. Sintra. Een klein Portugees dorpje in de bergen, 30 km ten noordwesten van Lissabon. Sintra. Majestueus, sprookjesachtig, vol dromen en prachtig in zijn eenvoud. De ideale plek voor avontuur. De ideale plek om te verdwalen.

Daar liepen we dan. Ergens in Sintra. Geen idee waar we waren. Hopend dat we Sintra niet uit waren gelopen en nu nog verder in de middle of nowhere zaten dan we dachten dat we zaten. Het verdwalen leverde ons een wandeling van zeker vier uur achtereenvolgend lopen op. En pijnlijke voeten. Niet dat we het heel erg vonden. We hebben dingen gezien die niet in de reisboekjes staan en dingen die er wel in staan. Een interessante reisboek en meer sight seeing wandeling dus. Hoewel ze ons best wel even hadden kunnen waarschuwen voor die pijnlijke voeten.

Ons begin punt was het station van Rossio. Met de trein, dat is hoe je Sintra bereikt. De auto is ook een optie. Maar wij gingen met de trein wegens gebrek aan een auto en gebrek aan rijbewijs. We stapten uit op station Sintra en werden gelijk geconfronteerd met Sintra’s schoonheid. Allemaal schattige kleine huisjes in allerlei schattige kleuren die ervoor zorgen dat je ze wil aaien net zoals je bij schattige konijntjes op de kinderboerderij doet.

We klommen omhoog, Sintra in, en volgden een pad waarvan we dachten dat het een pad was maar dat uiteindelijk geen pad bleek te zijn. Na een paar moeilijke klim obstakels te hebben overwonnen, er steeds meer van overtuigd rakend dat het echt geen pad was en steeds minder hoop hebbend op het vinden van de bewoonde wereld, kwamen we terecht op de grote openbare weg die door heel Sintra loopt. Aan weerszijden hadden straatverkopers hun waar uitgestald en het was hier waar we Maria ontmoetten. Een geweldige en inspirerende vrouw waar we een pracht gesprek mee voerde. Meer over Maria lees je in het gesprek van de dag.

We liepen verder, bekeken de uitgestalde spullen, knoopten gesprekken aan met de straatverkopers en sloegen allerlei ministraatjes en trappetjes in. Ontdekten op deze manier de wonderen van Sintra. Een kleine kunst galerij waar je geen foto’s mocht maken vanwege de privacy van de kunstenaars. Een kaas winkeltje waar het rook naar tenenkaas. Een pinautomaat dat het niet deed en een toeristen office met een pinautomaat dat het wel deed.

We kwamen terecht bij Parque das Merendas. Een gigantisch park waar we verdwaalden op onze zoektocht naar het Koninklijke zomer optrekje. Sintra is namelijk vroeger de Koninklijke zomer residentie geweest en wij zouden Sanne en Yana niet zijn als we het paleis niet even een bezoekje zouden brengen. Parque das Merendas is fantastisch groot en heeft wel iets weg van het verboden bos van Zweinstein. Oude notenbomen en jonge olijfboompjes gecombineerd met oude glazen groeihuizen en picknickbankjes van steen die middeleeuws aandoen. 

Hier en daar kun je tussen de bomen door gluren om geweldige uitzichten te bewonderen en dat deden we dus ook. We hadden geen idee waar we waren. Nog steeds in Parque Merendas, nog steeds überhaupt in Sintra? We hebben er uren rond gezworven. Bergen op en af gelopen. Links en rechts afgeslagen. Mijn kuiten werden er spontaan stevig van. En toen kwam het moment dat we de paleistuinen ontdekten. Niet veel later troffen we ook het fel gele paleis dat in al zijn pracht en al zijn macht boven ons uit torende aan.

De Efteling is er niets bij.

Rond een uur of zeven zaten we voldaan in de trein terug naar Lissabon. Mensen hadden gelijk. Het is echt het gouden eden. Het sprookjes paradijs op aarde. En als jullie ooit in Portugal zijn, bezoek dan Sintra en laat me weten of ook ik gelijk heb. Sintra. Een klein Portugees dorpje in de bergen, 30 km ten noordwesten van Lissabon. Sintra. Majestueus, sprookjesachtig, vol dromen en prachtig in zijn eenvoud. De ideale plek voor avontuur. De ideale plek om te verdwalen. Sintra. De Efteling in real life.